БЕЛОРУССКАЯ МИФОЛОГИЯ.

Лазавік — у беларусскай міфалогіі, дух які жыве ў лазе. Лазавік — лясны дух, які жыве ў лазе. Быццам з’яўляўся старэнькім карлікам, не больш за пазногаць, з адным вокам на твары, ...

Вялес, Велес, Волас или (Велесъ, Волосъ) у беларускай міфалогіі — бог палявання, жывёлагадоўлі і багацця. Шматлікія паданні сведчаць пра тое, што Вялес быў адной з ключавых ...

Жэўжык, Жевжык — добры заступнік рэк і азёр або вадзяное боства. Жэўжыка ўяўлялі як худога дзядка невялікага росту, з доўгай чырвонай барадой, доўгай шыяй, маленькай галавой, з ...

Жыцень — беларускі міфалагічны персанаж, які жыве ў палях і спрыяе росту і выспяванню збажыны. Жыцень — бог восені. Беларусы ўяўляюць Жыценя крыху грозным, нібыта вечна некім ...

Жытняя Баба — бажаство беларускай міфалогіі, маці жыта. Жаночая паралель «гаспадара» поля – Жытня. На Беларусі яе ўяўлялі ў выглядзе фантастычнай жанчыны з каласамі на галаве і ...

Ліхая часіна. Ёсць людзі, якія самі асаблівых чараў не ведаюць, не знаюцца з Духамі, але ў іх ці цяжкая рука, ці ліхія вочы, ці, можа, трапляецца такая часіна, а толькі што б яны ні ...

Паветрыкі — злыя духі, якія лятаюць над балотам цэлымі роямі і здзекуюцца з людзей. Большасць часу паветрыкі лятаюць над багнаю і цешацца сваімі чортавымі ...

Гаспадар гадзюк. Гадзюкі таксама маюць свайго Гаспадара. Яго можна пазнаць па залатых рожках, што ў яго на галаве. От калі збіць тыя залатыя рожкі ды насіць іх пры сабе, то можна ісці ...

Вужалкі — у беларускай міфалогіі дачкі Вужынага Караля (Гаспадара вужоў). Згадваюцца на Вілейшчыне. Маладыя прыгожыя дзяўчаты з доўгiмi распушчанымi валасамi, са змяінымі хвастамі ...

Азярніцы — Духі рэк і азёр. Недалёка ад вёскі Брусы Мядзельскага р-на, у лесе, ёсць возера, якое называецца Чорным. Чорнае возера вельмі глыбокае. Дно яго топкае, ілістае, таму ...

Гаёўкі — у беларускай міфалогіі прыгожыя лясныя чарціхі, унучкі гаёвага дзеда. Сяляне апісвалі іх як маладых дзяўчат, толькі значна прыгажэйшых, чым смяротныя жанчыны. Але на ...

Белая Баба (Смерць). Белая Баба — у беларускай міфалогіі персаніфікацыя смерці.

Гаёвы дзед, альбо гаюн — лясны дух. Ён клапоціцца пра свой лес, сочыць за парадкам у ім. Усе звяры і птушкі падпарадкоўваюцца і служаць яму. З галавы гаюн — як стары дзед, але замест ...

Бабар. Бабар — нейкая істота, якой у паселішчах беларусаў-будакоў Ніжагародчыны палохалі дзяцей.

Бадюля (Бадзула). Бадзюля — нейкі дух, які вымушае чалавека валацужнічаць, не прыжываючыся на адным ...

Камень-кравец — Легенды Беларусі. У незапомныя часы гэты камень меў цудадзейную сілу шыць адзежу, і навакольны люд карыстаўся з гэтага. Увечары яму прыносілі тканіну і прасілі: — ...

Напасць — Заклятыя Скарбы. Вёз чалавек у горад пшаніцу прадаваць. Сустрэлася яму па дарозе баба з кавальскім молатам на плячы. I просіць жаласліва: — Падвязі, чалавеча, мой молат. — ...

Ваўкалак — Заклятыя Скарбы. Ішоў я па лесе. А насустрач мне чалавек. 3 твару — страшыдла, а не чалавек. Касавокі, крывароты, згорблены. У мяне па спіне ажно мурашкі сыпанулі. I няма як ...

Баннік — Заклятыя Скарбы. Пайшла дзеўка замуж за старога чалавека. А сама смяецца з мужавай старасці, старым чортам яго называе. Нарадзіўся ў іх хлопчык. Аднаго дня сабралася тая ...

Халера — Заклятыя Скарбы. Самая страшная халера была ў трыццатым годзе. Рады не маглі ёй даць. Што ні рабілі людзі, як ні сцерагліся, а яна рэжа ўсіх, быццам ...